امامزاده محمد صالح

درباره امامزاده محمد صالح ازغند تاکنون هيچ مکتوب يا دست نوشته اي غير از نوشته هاي روي سنگ قبر بدست ما نرسيده. اينطور که از پدران و اجداد ما، در ازغند سينه به سينه نقل شده چنين است که حدود پانصد سال پيش سيدي والا مقام و متدين و با اصل و نسب که بعد از چند پشت به امام زين العابدين (ع)ميرسيده، از محدوده اصفهان به ازغند که در آن زمان در منطقه خراسان شهري بوده و از کاشمر و تربت خبري نبوده، وارد و مردم هم از ايشان و بودن در ازغند استقبال ميکنند.
مير محمدصالح ضمن راهنمايي و ارشاد مردم اقدام به حفر قناتي در شمال ازغند براي آب آشاميدني مردم بنام محراب  مينمايد. علاوه بر قنات به تاسيس آب انبار و زمينهايي براي کشت زرع مينمايد، که خرابه هاي حوض باغ ميري هنوز پا برجاست و همچنين وقفنامه قنات محراب موجود ميباشد و همچنين بعضي هم حوض صالح ازغند که داراي موقوفاتي در ازغند است، منسوب به ميرمحمد صالح ميدانند.

الله اعلم بعد از رحلت اين عالم بزرگوار، مردم ازغند بخاطر قدرداني با زحمت زياد سنگي بزرگ به ابعاد دو متر در پنجاه  سانتيمتر و ارتفاع  شصت سانتيمتر از فرسنگها دور، چرا که از اين نوع سنگ در منطقه ديده نشده، بر روي قبر آن بزرگوار ميگذارند و در پيرامون سنگ نوشته هايي که به عرض خواهد رسید، مي نويسند و براي احترام گذاشتن و مصون ماندن به آن اسم صندوق فاطمه زهرا سلاماًعليها ميگذارند.

موقع بهره برداري از قنات  که داراي آبگير(تلخ) بوده خياباني احداث و در دو طرف خيابان  درختان  کاج  و سرو و چنار کاشته شده و منظره بسيار زيبايي، بعدها بر اثر رشد درختان بوجود مي آيد. درختان تا حدود پنجاه سال پيش برجا بود. بزرگان ده، بخاطر دسترسي به آب آشاميدني، چرا که براي آوردن آب  بايد حتي شبها با کوزه و سطل  مسافت را در تاريکي طي ميکردند. لذا  مسير قنات را بعد از چند قرن عوض کردند، که در نتيجه  درختان از سرسبزي و زيبايي افتاد و بعد هم يکي يکي درختان را بريده  و ذغال و آنهايي هم که بدرد ميخوردند، در کار گاه هاي قالي بافي  و چند تا از آنها تا همين چند سال پيش به عنوان ستون در هيئت ابوالفضلي ازغند استفاده ميشد.
از کرامات ميرمحمد صالح اين بوده که در تمام سالها ( آرامگاه که از بقعه  فقط سنگ باقي مانده) مردم به آنجا رفته و به مراد خويش ميرسيدند.  در سالهاي خشکسالي دعاي باران و در ماه هاي محرم و ديگر روزهاي محترم به انجا پناه بردند و هنوز بين مردم رايج است، که تمام مسببين خرابي  قنات و کندن درختان سرو به سرنوشت بدي گرفتار شده اند. در سالهاي اخيرکه دزدان  آثار عتيقه به اکثر بقاع متبرکه دستبرد ميزدند، آرامگاه مير محمد صالح هم  ازين نامردمي ها مصون نماند و چند دفعه شبانه  محدوده  قبر را کاوش نموده اند.
تا کنون چندين نفر از اهالي خوابنما شده اند که سيد بزرگوار را در يابيد ولي عزمي راسخ وجود نداشت و کساني هم در روستا که مي توانستند کاري کنند اين حرف که اگر اين سنگ با ارزش بود،  مدت پانصد سال بي خودي رهايش نمي کردند. اين حرفها بود تا اينکه من علي اکبر باصري فرزند محمدرضا که چند سال است  که فکر و ذکرم ازغند است، بدون هيچ بهره مادي و حتي فکر آن ميگويم،  وظيفه من و کلاً هر ازغندي است که بوطنش ازغند خدمت کند. در ادامه نوشتن ها و تحقيقات درباره ازغند يکي از همشهريهاي ازغندي بنام کربلايي رضا ازغندي که در آستانه  صد سالگي هستند. در مطلبي به سايت رسمي ازغند که فعلاً مسئولش هستم نوشتند. در کودکي باتفاق  آقا ميرزا عبدالله که بعدها پيشنماز و روحاني عاليقدر ازغند شدند، درمحراب بر سرمزار بوديم که با گوشه قبايشان سنگ را تميز  و نوشته هايش را که بدين مضمون :

مي بينيم که نوشته ها با افکار بجا مانده در سينه ها تقريباً مشابه است. اين بود که بعد از پانصد سال اولين جابجايي اين صندوق را انجام دادم. صندوق را آورده به روستا تا آنرا که در طول ساليان شکسته و ساييده شده بود، مرمت و ديگر کارها را انجام دهم. از طرف ديگر گزارشي از وضعيت مزار و افکار مردم با مهر شوراي اسلامي در مشهد به آستان قدس مراجعه که آنها هم به اداره اوقاف مشهد قسمت اماکن متبرکه ارجاع  و خلاصه بعد از دو هفته گفتند، بايد از محل يعني اداره اوقاف تربت حيدريه اقدام شود، که بعد از مراجعات مکرر بار سفر بسته و با گزارش ام به تهران رفتم. در جواب گزارشم که پيش يکي از نهاد هاي مهم کشور است رفته و از تهران براي بررسي مزار امام زاده محمدصالح مستقيم به مشهد دستور بررسي داده شد، که به ياري خداوند و پيگيري ام هيئت بررسي اداره اوقاف تربت حيدريه با کارشناس و فيلم برداري از صندوق به نتيجه مثبت رسيديم و دستور تشکيل هيئت امناء امامزاده محمد صالح داده شده که نتايج را به عرض خواهيم رساند.