خانوادۀ داماد برپا کنندۀ جشن و شام عروسی است . اما در حقیقت عروسی اصلی در خانۀ دختر بر پاست . عروس آراسته و زیبا بر تخت ( صندلي یا چهار پایه ) نشسته است . او تماشاگر دست افشانی و پایکوبی دختران شاد و سرزنده ای است که چنین روزی را به رؤیا نشسته اند !
بوی « سبنج » ( سپند ؛ اسفند ) هم با عطر بدنهای گُر گرفته در می آمیزد . تصورکنید یک خانه 3 در 4 عروس خانم در گوشه اطاق روی صندلی نشسته حدود حداقل 40 الی 50 دخترجوان و زن جوان مشغول تماشا، آری علاوه بر اینها در این جمع صدای زنان شعر خوان مجلس در صدای شادمانی و دست افشانی دخترکان گم میشود . دو سه تن از زنان سالمند اشعاری مشهور و یا بی نام و نشان در وصف عروس خانم می خوانند . ( ازجمله مرحومه گُلجان آقایی همسرِ حاج علی خاکسار) شعر هایی بدین مضمون:
از این کوچه به اون کوچه ببردم بلبلم را **شکسته از چمن شاخه گلم را
ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد*** دل رمیده ما را انیس و مونس شد
نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت** بغمزه مسأله آموز صدمدرس شد
در پایان هر بیت صلوات فرستاده میشود . مراسم با شور و هیجان در خانۀ عروس تا هنگامی که داماد برای بردن عروس بيايد ادامه می یابد.
در ابتدای شب ، داماد با پیشکشهایی در شأن طرفین که در طبق های مخصوص موسوم به « خُنچه » تزئین و بسته بندی شده که توسط طبق کشها و خنچه برهای جوان با رقص و آواز و گاهی صلوات بدرقه میشوند با نزدیکانش به سوی خانۀ عروس راهی میشود .
عاقد همزمان می آید و عقد کنان انجام میشود . در کلیه مراسم عروسی های ازغند به جز شام عروسی ! همه اهالی به ویژه زنان و دختران شركت مي كنند . پس از خواندن خطبۀ عقد ، از طرف خانوادۀ داماد ( بعضی از خانواده هایی که دارای وضع مناسب مالی باشند ) دو سه خُنچۀ دیگر علاوه بر موارد قبلی ، این بار در سینی های بزرگ مسین به نام « موجمعه » و همچنین گوسفندی که شالی زیبا بر گردن دارد، در معیت عده ای كه دو نفر مداح آنها را همراهی میکند باد سلام وصلوات به خانه عروس حمل مي شود .
در تاریکی شب علاوه بر فانوس از چراغ توري ( زنبوري ) که نور زیادی ایجاد میکند استفاده میشود . خانواده عروس ضمن پذيرش هدایا سيني ها را برگشت داده و به هر « خنچه بر » يك دستمال ابريشمي و يك نعلبكي شيريني هدیه میدهد. به موازات مراسم خانۀ عروس در منزل داماد هم ، بساط پایکوبی مردانه برپاست . این مراسم تا نیمه های شب ادامه می یابد . و اگر خانواده داماد توانست به همۀ اهالي شام مي دهد . پس از شام به هر یک مهمانان يك نعلبكي شيريني وگاهي يك دستمال مي دهند . سپس داماد با ساز و آواز برای بردن عروس خانم به سمت خانۀ عروس راهی مي شود . هنگامی كه به خانۀ عروس رسيدند ، عمو يا دائي عروس ، دست عروس را در دستان داماد میگذارند یعنی اصطلاحاً « دست به دست » ميدهند . عروس خانم با توري سفيد بر سر و دست در دست داماد ، به سمت خانۀ داماد پیاده وباجمعیت زن ومردبه راه مي افتند .