ای دبستانی ترین احساس من بازگرد

یادش بخیر اول مهر ما هم مثل دیگر همسن و سالامون اماده مدرسه میشدیم. اغلب دهه شصتی ها کفش پلاستیکی و لاستیکی (جیری) بهمراه شلواری گشاد و ساسون دار را بیاد دارند. غالبا دفترها در کش و یا کیسه در دست دانش آموزان بود و از هر خانه دو یا سه دانش آموز بیرون میومد و بسمت مدرسه حرکت میکردند.
از کشی بگم که بعنوان کیف و جامدادی بعضی از بچه ها استفاده میشد. این کش به مانند نخ کارتن شیرینی بدور کتاب و دفترها پیچیده میشد و در آخر با قرار دادن مدادها در قسمت متقاطع کش و چرخاندن آن در جهت ساعت گرد دو عمل مهم انجام میشد. اولا چنان کش, کش می آمد که بازکردن گاوصندوق ازباز کردن آن کش راحتتر بود. دوما درگیر شدن مداد و خودکارها با کش بصورتی بود که آنهارا مثل جامدادی نگه میداشت و اگر این بسته محکم به هرجایی پرتاب میشد و یا می افتاد نه کش باز میشد و نه مدادها از دفتر و کتابها جدا میشدند.
همین رو بگم از دوستی ها و محبت های اون دوران. اگر کیف نداشتیم که کتابامون رو توش بزاریم ولی دلی داشتیم که توش پر از مهر و محبت و دوستی و سادگی و صفا و صمیمیت و یک رنگی و ... بود.

دانش آموزان پایه اول سال 1364
نفرات ایستاده حبیب مقرب معلم، علی شفیع پور مدیری مدرسه و علیمحمد باخدا خدمتگزار
مدرسه شهید ماندنی ازغند




دانش آموزان دهه 50 ازغند
ارسالی آقای علی اکبر باصری


دانش آموزان دهه شصت ازغند
ارسالی آقای علی اکبر باصری


اردوی دانش آموزان سال 1370
ارسالی اقای حبیب مقرب


دانش آموزان ارشاد دهه 60
ارسالی اقای مصطفی ا حمدی


دانش  آموزان دهه 70


معلمان و دانش  آموزان 30 سال پیش
ارسالی آقای علی اکبر باصری